Ik wens jullie veel sterkte toe in deze droevige dagen en voor de komende tijd. de paar uur die ik met Henk mocht door brengen, blijf ik als hele fijne herinnering bewaren,aan een hele gezellige en fijne man.

Lieve familie, Inmiddels op de hoogte van het overlijden van Henk, wil ik graag de volgende herinnering aan hem met jullie delen: Het was in 1963. Henk is volop bezig met de opkomst van de Beatles en tekent bij ons op de Prins Mauritssingen te Rotterdam op het krijtbord het Beatlekapsel na. Ik ben diep onder de indruk. Tegen de tijd dat ik jarig ben, wil ik graag via Radio Veronica een plaatje aanvragen in het programma van Stan Haag. Echter, ik weet niet goed hoe die plaat van de Beatles heet. Op aanraden van mijn vader Henk, bel ik mijn neef Henk op en hij biedt uitkomst. Het liedje heet All my lovin'. Deze Beatleplaat is al mijn hele leven onlosmakelijk met neeft Henk verbonden. Ik stuur jullie all my lovin' en veel sterkte de komende tijd. Liefs, Els Voets

Hallo grote neef, Ik hoorde van onze neef Charles dat het slecht met je ging. Hij belde me toen ik in de auto zat onderweg was naar Frankrijk. Ik heb de telefoon niet aangenomen, maar mailde hem de volgende ochtend. Hij zei dat je hooguit een paar maanden nog te leven had. Ik nam me voor om je op Facebook te contacten. Gisteren hoorde ik van mijn zus, dat dat niet meer hoeft. Je bent afgelopen dinsdag heengegaan. Triest. Je bent weliswaar mijn oudste neef, maar nog veel te jong om dood te gaan. Maar wat had ik moeten zeggen? Hoe gaat het met je? En dan had je geantwoord: Niet zo goed, maar fijn dat je nu contact met me opneemt. Onze familiebanden zijn maar dunne draadjes. Dat ligt misschien in de aard van de Voetsen. Mijn moeder en jouw moeder – twee zussen - hebben elkaar ook heel lang niet gezien of gesproken. We zien elkaar bij begrafenissen of trouwerijen. De eerstgenoemde helaas het vaakst. Ik heb nooit veel contact met je gehad. In de eerste helft van je leven nog wel. Ik bewaar een handvol warme herinneringen aan je. En ook een stapeltje schitterende foto’s die je vader had gemaakt rond 1962. Op een van die foto’s staan we samen. Dus: bedankt dat ik altijd met je Dinkey Toys mocht spelen. En bedankt dat je het geluid voor het eerste Popfestival van het Popoverleg wilde doen. En ook bedankt dat je niet lullig deed over verbogen microfoonstandaards en andere schade. Dat was punk. Dat was toen. Ik was boos op de jongens die dat hadden gedaan. En mij werd daarop verweten, dat ik niet begreep waar punk over ging. Dat is wel goedgekomen, maar heeft nog wel een tijdje geduurd. Volgens mij hebben we (of zij) de schade wel terugbetaald. Ik ben nog op je bruiloft geweest. Was dat niet bij de Euromast? Samen met mijn schoolvriend Peter op de moter zijn we langsgereden. Het was een bliksembezoekje. De Laverda 750 cc maakte zoveel lawaai, dat iedereen op het feest naar buiten kwam. We hebben gelachen en een biertje gedronken. Peter kende er niemand, dus zijn we maar even gebleven. Daarna ben ik je nog een keertje in Schiedam tegengekomen – ergens eind jaren tachtig. Op de Schoolstraat. Daar werkte je toen, volgens mij. We hebben nog even gekletst. Dat zal de één na laatste keer zijn dat ik je heb gezien. Toen je moeder nog leefde, was er een keer een familie reünie. Daar zijn foto’s gemaakt. In ieder geval één grote groepsfoto. Ik heb daar veel familieleden voor het eerst gezien. Het was fijn om te zien dat mijn moeder en jouw moeder weer contact hadden. Helaas heeft dat niet lang mogen duren, omdat je moeder kort daarna overleed. Jij was daar helaas niet aanwezig. De laatste keer dat ik je zag, was bij de begrafenis van onze gezamelijke jongste neef Fred. Het familienetwerk dunt aardig uit zo. Toen ging het al niet goed met je. Ik had begrepen dat je vrouw met een auto ongeluk om het leven was gekomen in Engeland. Het leek me niet zo fijn om daar gelijk over te beginnen met je. Ik heb nog wel even wat tegen je gezegd, maar geen idee meer wat. Het was niet het juiste moment om gezellig bij te praten. We zijn jaren later nog wel Facebookvrienden geworden. Dat dan weer wel. Van die tweede helft van je leven weet ik dus bijna niets. Desondanks hoop ik, dat die helft een hoop gelukkige momenten heeft gekend. Vaarwel, grote neef. Je neef Jasper de Koster

Lieve kinderen, Gecondoleerd met het overlijden van Henk. Helaas kan ik om gezondheidsredenen niet bij de ter aarde bestelling zijn. Jullie worden bedankt voor de prachtige rouwkaart. Denkend aan Henk zie ik hem nog spelen met mijn kinderen tijdens onze vakanties in Zevenhuizen. Hij kwam graag bij ons. We hebben hem een poosje gemist .... de kinderen vlogen uit en we zagen hem weer terug bij zijn huwelijk. Hij was een knappe man geworden. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het verlies van jullie broer, zwager en oom. Liefs van tante Ans Voets

Heel veel sterkte komende tijd met dit verlies. Het is maar stil zo zonder buurman... Mooi dat hij zijn laatste dagen in Zeeland heeft kunnen doorbrengen. Hij werd altijd enthousiast als hij weer naar Zeeland ging. Met vriendelijke groet, Irene Vroom

Beste Jos,Karin en Ronald, mijn complimenten voor de manier waarop ik afscheid heb kunnen nemen van Henk. Rustige ontvangst. Een afscheid met muziek die Henk mooi had gevonden, een herinnering aan Henk door Ronald uitgesproken. Daarna de sfeervolle begrafenis met het uitstrooien van de rozenblaadjes. Ik voelde mij verdrietig maar het was niet zwaarmoedig. Veel sterkte voor de komende tijd want jullie zijn wel je broer kwijt. Groeten Agnes Gerritsen buitenbassinweg 48 Rotterdam

L.s. Wat was Henk trots op Zeeland en op zijn werk. Hij kon met trots vertellen dat zijn werkgever zo geweldig goed was omgegaan met zijn ziekte en had meegedacht over de oplossing toen het echt niet meer ging. Maakte veel indruk op mij. Ik wens familie en vrienden van Henk sterkte. Ik herinner mij mijn overbuurman Henk als een mooi en goed mens! U ongetwijfeld ook. Rene Kruijs